screeningsdag sept 2013

Onderstaande brief is -met hun toestemming- overgenomen uit een rondzendbrief van Andrea en Harmen.(dus niks geen plagiaat..) Het is een indrukwekkend verhaal dat goed weergeeft hoe een screeningsdag verloopt voor de lokale bevolking, maar ook wat het doet met de mensen van het team. (geschreven door Andrea)

Twee weken geleden, op 28 Augustus, was de screenings dag in Pointe Noire. Net als vorig jaar was het bijzonder om een onderdeel te zijn van de screening. Maar dit jaar was toch wel extra bijzonder omdat we als Advance team de locatie hadden gekozen. Tijdens Advance heb ik een uitgebreid plan geschreven hoe deze dag kan werken en wat sterke en zwakke plekken zijn wat betreft veiligheid. Bij aankomst van het schip werd dit door een speciaal team verder uitgewerkt en werden mensen op de juiste plek gezet. Gaaf om te zien hoe de dag verliep en hoeveel er mogelijk is als je je samen in zet!

Er kwamen meer dan 7300 mensen naar de screeningsdag in Pointe Noire. Mensen uit Pointe Noire, mensen van buitenaf, uit dorpjes zoals hierboven. Allemaal in de hoop dat Mercy Ships iets voor ze kan betekenen. Helaas kan dat niet voor iedereen. Ongeveer 4500 mensen komen door de ingang van het scholen complex, veel mensen zijn al weggestuurd. 300 bemanningsleden helpen mee aan deze dag. Ik sta bij de pre screening, met nog 8 verpleegkundigen en spreek rond de 450-500 mensen. Mensen doorsturen, zodat de dokter naar ze kan kijken of mensen weg sturen. Bij ongeveer de helft moet ik zeggen: je suis desolee. Sorry! We kunnen niets voor u betekenen. De ene keer moeilijker dan de andere keer. Maar moeilijk blijft het.

Vanaf zes uur ‘s morgens sta ik te screenen. Er lijkt geen einde aan te komen. Maar om zeven uur ‘s avonds is daar dan toch ineens de laatste patiënt. Ik kan alleen maar gissen welke stap deze mensen hebben moeten zetten om hier naar toe te komen. Was het makkelijk of hebben ze dagen zitten twijfelen om uit hun huisje te komen? Ik kijk mensen aan en probeer ze te zien. Echt te zien. Al die mensen met aandoeningen. Mensen met tumoren, kromme benen, vergroeiingen, wonden, oude fracturen en staar. En daarachter schuilt nog veel meer, pijn op emotioneel en sociaal vlak.

Kindjes met gespleten lip. Yes, u kunt door naar de dokter. De moeder straalt: er is hoop voor haar kind. Ik weet al dat dit kindje zal kunnen worden geholpen door Dr. Gary, onze zeer getalenteerde maxillo facial arts. Yes!

En ik denk aan Jezus die tijdens zijn leven op aarde zoveel van dit soort ‘screenings’ dagen had. En aan hoe Hij mensen zag. Echt zag. Niet alleen de lichamelijke pijn, maar ook de geestelijke pijn. En aan hoe Hij mensen liefhad, aanraakte en genas. En ik hoop maar dat ik iets van Zijn liefde heb kunnen laten zien.