Madagascar 6

Dag allemaal,

De dayworker die bij ons op de recovery werkt vertelde ons dat de plaatselijke bevolking verhalen hoort dat men hier op het schip organen zou roven en bloed stelen bij degene die hier geopereerd worden . Dat merkt men vooral nu, nu de teams meer de binnenlanden ingaan om patiënten te bereiken.
Madagscar heeft een koloniaal verleden met Frankrijk. En in het verleden zijn er hier door blanke mensen verschrikkelijke dingen gedaan. Het wantrouwen naar de blanken is groot, zeker in de afgelopen gebieden.
En nu komen daar blanken die vertellen dat je geopereerd kan worden en dat het gratis is. Daar móet wel wat achter zitten. Ze zijn niet gewend aan de combinatie van blank en gratis.
Mercy Ships was hier vorig jaar ook. Toen kwamen de meeste patiënten uit de grote steden.
Er wordt ‘reclame’ gemaakt voor het werk van Mercy Ships via radio en televisie. Nu ook hier de mobiele telefonie meer in opkomst is heeft Mercy Ships contact gezocht met de lokale providers en hebben de mensen een bericht gehad op hun mobieltje over het werk van Mercy Ships.
Op deze manier worden er zoveel mogelijk mensen bereikt. Mercy Ships werkt hier samen met de MAF om zo de achteraf gelegen en slecht bereikbare gebieden te kunnen bereiken.
Deze teams merken wel dat de plaatselijke autoriteiten en kerken ter plaatse erg hun best doen om deze mensen te overtuigen van de goede bedoelingen van Mercy Ships.
De beste reclame is echter dat er (dappere) mensen uit die omgeving tóch gegaan zijn en nu thuiskomen en vertellen hoe het is op ‘het schip’ en dat het écht waar is.
Nu komen er meer mensen uit de afgelegen gebieden naar het schip. Afgelopen week was er een 5 jarig meisje die met haar begeleider 4 dagen in de auto had gezeten om hier te komen.
Zij had een grote tumor aan haar tong (goedaardig) en ze is hier geopereerd. Gelukkig kon een groot deel van de tong gespaard worden zodat het geen spraak probleem met zich meebrengt. (met dank aan Co voor deze tekst)

Het leven aan boord zit er bijna weer op. Nog een paar dagen te gaan. Dan kunnen we onze koffers weer pakken; al is het met gemengde gevoelens. Heerlijk om terug te zijn bij onze geliefden. Geweldig dat Asje mij een maand heeft ‘afgestaan’ om dit geweldige werk te kunnen doen!!! Heerlijk om zóveel mensen gelukkig te zien met hun nieuwe leven. Ze worden weer geaccepteerd door hun omgeving. Heel verdrietig voor al die mensen die horen van Mercy Ships en soms een rijstveld of één of meerdere koeien of zelfs hun huis verkopen om naar een screening van Mercy Ships te kunnen komen en dan te horen krijgen dat ze niet geholpen kunnen worden.

Zaterdag was ik bij mensen op bezoek in een huisje. Cementvloer, houten muren en platen op het dak…schoenen uit en op blote voeten gingen we er binnen. Deze mensen zijn gekomen, 11 uren rijden met de bus. Hun dochter Cynthia, elf jaren oud, dwars over hun schoot gelegd omdat ze zwaar spastisch is, daardoor niet stil kan liggen en ook niet kan zitten. Verstandelijk heeft ze geen beperking. Hun hoop gevestigd op behandeling bij Mercy Ships. Vandaag moeten ze dezelfde tocht terug doen, in een gammele bus, omdat Mercy Ships haar met een operatie niet helpen.…hoe schrijnend en intens verdrietig. We hebben gebeden en Cynthia door ons allen geliefd, maar bovenal geliefd door haar Schepper, opgedragen. Wat een verdrietige en schrijnende situatie……en zo zijn er met Cynthia zovelen……
A.s. zaterdag gaan we vertrekken. Voordat we bij het vliegveld zijn hebben we een bustocht van 10 uren voor de boeg. We hebben ons voorgenomen hierover niet te zeuren…….

Veel liefs van Petra