Madagascar 4

Dag lieve allemaal,
Het is vrijdagavond. Alwéér en week voorbij. O zeg, wat gaat de tijd snel. Nog maar twee weken te gaan.
Zaterdag en zondag zijn vrije dagen voor ons verpleegkundigen van de recovery.
Heerlijk, we zien er naar uit.
Een deel van het team dat gelijk met ons gekomen is, verlaat ons zaterdagochtend en daarom staan we om 6.15 uur op het dock om hen uit te zwaaien. Op dat moment gaat Co zijn pieper* en wordt hij opgeroepen ivm een spoedoperatie. Toch wel handig om met z’n tweeën te zijn. Op de operatiekamer aangekomen zien we dat daar een jongeman ligt die een bloeding had gekregen aan zijn gehemelte waaraan hij afgelopen maandag was geopereerd.
Na een poosje wordt het duidelijk dat hij waarschijnlijk een stollingsprobleem heeft in zijn bloed. Kan lastig zijn in Afrika…
Hij wordt opgenomen op de intensive care. Op zich ziet het er wel goed uit voor hem.
Hierna hebben we ontbeten en zijn we richting de stad gewandeld. Heerlijk een beetje beweging, dat hebben we de afgelopen week nog niet zoveel gehad. Daar moet je bewust mee omgaan, want je woont en werkt op het schip en dan heb je wel beperkte beweging.
Afgelopen week hebben we eigenlijk best een bezige week gehad. Zo’n twaalf operaties per dag.
’s Morgens moeten de operaties eerst opstarten, dat betekent dat wij op de recovery later beginnen. Maar dat houdt ook in dat we ’s avonds als laatste klaar zijn. Soms is dat in de buurt van 19.00 uur, soms pas 21.30 uur. Het ligt eraan hoe stabiel de mensen zijn na de operatie.
De operaties die momenteel gedaan worden zijn op het gebied van schizis, liesbreuken, vrouwen met vaginale fistels**, grote hals/ keel/ nek tumoren.
Soms is er een moment van wachten op de patiënten; dat geeft ons de gelegenheid een kijkje te nemen op de operatiekamer. Ik kan je vertellen dat ik een aantal bijzondere operaties heb gezien. Ongelooflijk!! Soms tumoren die de vorm hebben van een bloemkool. (eet smakelijk…) Heel fijn dat de mensen die kwijt zijn. Afgelopen week was er een man op de recovery die zó blij en dankbaar dat zijn grote nektumor was weggehaald dat hij spontaan het Halleluja begon te zingen. En het mooie was dat de patiënten en verpleegkundigen spontaan gingen meezingen. Oooh, dat zijn zulke geweldige en heel bijzondere momenten ! “Praise the Lord”, was zijn reactie daarna.
Het weer is een beetje wisselend. Net als in Nederland begrijp ik. Momenteel is er in Madagascar de overgang van winter naar voorjaar. Soms regent het ’s morgens een poosje en knapt het later een beetje op. Soms is er een bewolkte dag, maar er zijn ook prachtige dagen bij. Vandaag was dat ook het geval. Heerlijk weer, een beetje wind er bij. Ik schat dat het toch wel 25 – 30 graden was. Niet gek voor het voorjaar, toch?
Het schip ligt in de haven maar heeft wat meer verbinding met de zee dan voorgaande keren dat ik er was. Het schip is dan ook duidelijk meer in beweging. Soms doe ik een pootje over….
Het slapen op een twee persoons kamer bevalt me uitstekend. Heerlijk rustig. Ik lig op dek 2, diep onder de watergrens dus. Het geluid van de motoren is monotoon, prima om te slapen.
Voor iedereen alle goed toegewenst en heel hartelijk dank voor jullie meeleven. Het doet zó goed een berichtje binnen te krijgen en te weten dat jullie voor mij bidden.
Fijn, bedankt.
Liefs en tot de volgende keer.
*Pieperdienst: elke avond en nacht hebben wij als verpleegkundigen van de recovery ombeurten pieperdienst. Tot 8 uur de volgende ochtend.
In de weekenden zijn we vrij.

** VVF ladies: dat zijn vrouwen die bij een (heel erg) lang durende bevalling schade hebben opgelopen en daardoor een opening hebben ontwikkeld van de blaas naar de vagina en/of van de darm naar de vagina. (fistel) Gevolg hiervan is dat ze altijd incontinent zijn van urine en/of ontlasting. En dat in een land waar het altijd warm is en men geen incontinentie materiaal kent. Meestal hebben ze ook geen idee wat er met hen aan de hand is. Zó triest. Met deze vrouwen ben ik altijd erg begaan. Ze hebben zo'n mega voorgeschiedenis; ze hebben al zóveel meegemaakt; meestal een doodgeboren kindje....Vaak op jonge leeftijd uitgehuwelijkt of ze zijn verkracht.
Deze vrouwen worden door iedereen in hun omgeving verstoten.
Niemand wil meer iets met ze te maken hebben.

Mocht je een gift willen overmaken dan kan dat natuurlijk:
op rekening van de diaconie van de hervormde kerk Kampen (belasting aftrekbaar): NL 64 SNSB 09 09 427 550, o.v.v . Mercy Ships Petra Prins
De diaconie zorgt er voor dat het via mij op de juiste plaats terecht komt.