Keuzes...

Onderstaande mail kreeg ik afgelopen week van Harmen en Andrea. zij zijn verpleegkundigen aan boord van ´the Africa Mercy´ en met hun toestemming mag ik hun verhaal plaatsen...

Keuzes……..
by Harmen & Andrea

Do not worry about your life, what you will eat or drink; or about your body, what you will wear. Is not life more than food, and the body more than clothes? Look at the birds of the air; they do not sow or reap or store away in barns, and yet your heavenly Father feeds them. Are you not much more valuable than they? Can anyone of you by worrying add a single hour to your life? And why do you worry about your clothes? See how the flowers of the field grow. They do not labour or spin. (.....) Seek first his kingdom and his righteousness, and all these things will be given to you as well. Therefore do not worry about tomorrow, for tomorrow worry about itself. Each day has enough trouble of its own. Matthew 6:25-34
Ik herinner mij nog goed dat Marcus arriveerde op de afdeling en moest aangeven aan de chirurg of hij aan twee armen geopereerd wilde worden of aan één arm. Dilemma! Als hij aan beide armen wordt geopereerd betekent dit dat hij weken lang totaal afhankelijk is van anderen (eten/drinken/toilet enz.), wat niet meevalt voor iemand van 20 jaar. Maar als hij aan één arm wordt geopereerd is er geen tijd over om nog aan zijn andere arm te worden geholpen, omdat de plastische chirurg dan alweer vertrekt. Dit betekent dat hij mogelijk pas over jaren– als het schip in de toekomst misschien terug komt – kan worden geopereerd aan zijn tweede arm. Een lastige keuze! Marcus vraagt aan mij: ‘wat zou jij doen?’ Deze vraag had ik hier nog nooit eerder gesteld gekregen. Moeilijk om advies te geven. De volgende dag als ik weer op de afdeling kom, vertelt Marcus dat hij ervoor heeft gekozen aan één arm te worden geholpen: de arm die hij het minste kan gebruiken. Marcus heeft een zware tijd achter de rug: veel pijn, complicaties en veel fysiotherapie. Nu, twee maanden later, moedigt hij andere patiënten aan om vol te houden en helpt hij met vertalen als onze lokale dagwerkers druk zijn! Hij is een van de weinige patiënten die al twee maanden aan boord is, maar iedere dag komt hij een stapje verder. Bijzonder om te zien hoeveel doorzettingsvermogen hij heeft. Tegelijkertijd ook confronterend met wat voor keuzes onze patiënten dagelijks worstelen. Onze levens blijven een groot contrast en keer op keer worden wij hier bij stilgezet. We kunnen veel van onze patiënten leren. Waar wij vaak al maanden en jaren vooruit plannen, leven onze patiënten veel meer bij de dag. En hoewel plannen ook zijn voordelen heeft :-), geeft het ook vaak zorgen. Waar wij soms de hoop kunnen laten varen bij de puinhoop en ellende die we hier zien, raakt het ons om te zien wat een enorme wilskracht de mensen hier hebben. En wat een plezier in de kleine gewone dingen!