Al over de helft ...
Door: Petra Prins
Blijf op de hoogte en volg Petra
08 April 2014 | Congo - Brazzaville, Brazzaville
Even vertellen:
Vorige week vrijdag deed dr. Gary Parker een operatie bij een 7 maanden oude baby. Zijn naam is Vincent en hij is geboren ergens in Congo.
Vincent is flink verminkt in zijn gezicht en wanneer zijn moeder met hem naar buiten gaat wordt ze uitgelachen, vernederd en niet aangekeken. Ze horen er niet bij omdat Vincent een dubbele gespleten bovenlip heeft (open tot in zijn neus) en ook zijn gehemelte is open. Dus buitenlucht heeft Vincent nog niet veel gehad.
Op een dag hoorde zijn moeder dat Mercy Ships zou komen.
Vincent werd gescreend en uitgenodigd voor een operatie.
Vorige week vrijdag was het dus zover....
Ik heb een gedeelte van de operatie kunnen bijwonen en het is ongelooflijk knap hoe 'vaardig' de handen van dr. Gary zijn.
Toen Vincent wakker werd na de operatie had ik hem in zijn armen, maar wat is fijner voor zo'n klein knulletje dan de armen van je moeder.
We hebben haar er bij geroepen en toen ze bij ons op de recovery binnenkwam straalde ze...big smile...ik gaf haar Vincent in haar armen en ze begon te zingen...het halleluja klonk door onze ruimte, ze dankte Onze hemelse Vader...ooh, wat was dat mooi! Ontroerend. We hebben elkaar gezegend, het is goed.
Wat ziet Vincent er nu mooi uit, vanavond zag ik hem nog even, zijn kleine kraaloogjes open....
Op maandag en donderdag zijn er screeningen bij de tandartskliniek en vanochtend mochten Co en ik mee voor een screening.
Om 8.15 uur stapten we in de auto en ongeveer 40 minuten later waren we op de plaats van bestemming. Gedeelten van het wegdek zijn heel slecht. Het asfalt is kapot, grote kuilen en gaten waarin nog water staat van de afgelopen tijden. De auto's hebben veel te lijden. Als we uitstappen staan er al een paar honderd mensen te wachten.
Aan de linkerkant een rij voor de mannen, in het midden de kinderen en rechts de vrouwen.
De mensen zijn rustig en afwachtend, maar wanneer we de rijden doorlopen wijzen ze ons allemaal op de pijn in hun mond.
Geen van deze mensen is zonder pijn. Als eerste wordt er gekeken of er mensen staan die mogelijk een infectie hebben aan keel/hals gebied die zo'n grote tumor geeft dat het de ademhaling bedreigd.
Gelukkig is dat vandaag niet het geval. Als dat wel zo is worden ze er uitgepikt en mogen ze direct door naar het schip om zo snel mogelijk geopereerd te worden.
Daarna gaan we opnieuw de rijen door om te kijken voor wie er behandeling mogelijk is. Hoopvolle blikken kijken je aan. Buck is degene die de mensen aanwijst...per dag kunnen er zo ongeveer 50 mensen behandeld worden.
De mensen welke die dag voor behandeling mogen, krijgen een briefje in handen en mogen direct naar de tandarts kliniek. De mensen die morgen mogen komen krijgen een blauw polsbandje om en de mensen die woensdag aan de beurt zijn krijgen een groen bandje om.
Voor ons is het soms duidelijk waarom een patient een behandeling krijgt, maar ook niet altijd. Als wij onze waardering naar Buck uitspreken voor het werk dat hij doet en hem vragen of hij het niet ongelooflijk moeilijk vindt om aan te wijzen wie wel en wie niet behandeld gaan worden geeft hij hierop als antwoord dat hij zijn werk biddend doet en dat het dan goed is welke beslissing hij neemt. Het geeft hem rust.
Na deze screening hebben we onze dienst gedaan op de recovery.
Ook weer van alles en nog wat meegemaakt en ook weer geweldige ervaringen opgedaan.
Graag wil ik iedereen bedanken die me zo af en toe een mailtje of appje stuurt. Het is zo fijn om bericht uit Nederland te krijgen. Op de een of andere manier doet het gewoon goed wanneer je van het thuisfront hoort.
Helaas kan ik niet iedereen persoonlijk bericht terug doen, maar daar wil ik dan deze blog voor gebruiken.
Bij de vorige blog heb ik in een latere sessie nog foto's kunnen plaatsen.
Als je ze nog niet gezien hebt is het misschien leuk om er nog een blik op te werpen.
De dames in mooie kleding horen bij het tweede blog, maar het was me niet mogelijk deze foto's daarin te verwerken...sorry.
Voor nu weer heel hartelijke groet en ik hoop tot gauw!
Ps de foto's komen zo snel mogelijk, sorry, het network kan hier niet zoveel tegelijk aan...
Liefs Petra
Vorige week vrijdag deed dr. Gary Parker een operatie bij een 7 maanden oude baby. Zijn naam is Vincent en hij is geboren ergens in Congo.
Vincent is flink verminkt in zijn gezicht en wanneer zijn moeder met hem naar buiten gaat wordt ze uitgelachen, vernederd en niet aangekeken. Ze horen er niet bij omdat Vincent een dubbele gespleten bovenlip heeft (open tot in zijn neus) en ook zijn gehemelte is open. Dus buitenlucht heeft Vincent nog niet veel gehad.
Op een dag hoorde zijn moeder dat Mercy Ships zou komen.
Vincent werd gescreend en uitgenodigd voor een operatie.
Vorige week vrijdag was het dus zover....
Ik heb een gedeelte van de operatie kunnen bijwonen en het is ongelooflijk knap hoe 'vaardig' de handen van dr. Gary zijn.
Toen Vincent wakker werd na de operatie had ik hem in zijn armen, maar wat is fijner voor zo'n klein knulletje dan de armen van je moeder.
We hebben haar er bij geroepen en toen ze bij ons op de recovery binnenkwam straalde ze...big smile...ik gaf haar Vincent in haar armen en ze begon te zingen...het halleluja klonk door onze ruimte, ze dankte Onze hemelse Vader...ooh, wat was dat mooi! Ontroerend. We hebben elkaar gezegend, het is goed.
Wat ziet Vincent er nu mooi uit, vanavond zag ik hem nog even, zijn kleine kraaloogjes open....
Op maandag en donderdag zijn er screeningen bij de tandartskliniek en vanochtend mochten Co en ik mee voor een screening.
Om 8.15 uur stapten we in de auto en ongeveer 40 minuten later waren we op de plaats van bestemming. Gedeelten van het wegdek zijn heel slecht. Het asfalt is kapot, grote kuilen en gaten waarin nog water staat van de afgelopen tijden. De auto's hebben veel te lijden. Als we uitstappen staan er al een paar honderd mensen te wachten.
Aan de linkerkant een rij voor de mannen, in het midden de kinderen en rechts de vrouwen.
De mensen zijn rustig en afwachtend, maar wanneer we de rijden doorlopen wijzen ze ons allemaal op de pijn in hun mond.
Geen van deze mensen is zonder pijn. Als eerste wordt er gekeken of er mensen staan die mogelijk een infectie hebben aan keel/hals gebied die zo'n grote tumor geeft dat het de ademhaling bedreigd.
Gelukkig is dat vandaag niet het geval. Als dat wel zo is worden ze er uitgepikt en mogen ze direct door naar het schip om zo snel mogelijk geopereerd te worden.
Daarna gaan we opnieuw de rijen door om te kijken voor wie er behandeling mogelijk is. Hoopvolle blikken kijken je aan. Buck is degene die de mensen aanwijst...per dag kunnen er zo ongeveer 50 mensen behandeld worden.
De mensen welke die dag voor behandeling mogen, krijgen een briefje in handen en mogen direct naar de tandarts kliniek. De mensen die morgen mogen komen krijgen een blauw polsbandje om en de mensen die woensdag aan de beurt zijn krijgen een groen bandje om.
Voor ons is het soms duidelijk waarom een patient een behandeling krijgt, maar ook niet altijd. Als wij onze waardering naar Buck uitspreken voor het werk dat hij doet en hem vragen of hij het niet ongelooflijk moeilijk vindt om aan te wijzen wie wel en wie niet behandeld gaan worden geeft hij hierop als antwoord dat hij zijn werk biddend doet en dat het dan goed is welke beslissing hij neemt. Het geeft hem rust.
Na deze screening hebben we onze dienst gedaan op de recovery.
Ook weer van alles en nog wat meegemaakt en ook weer geweldige ervaringen opgedaan.
Graag wil ik iedereen bedanken die me zo af en toe een mailtje of appje stuurt. Het is zo fijn om bericht uit Nederland te krijgen. Op de een of andere manier doet het gewoon goed wanneer je van het thuisfront hoort.
Helaas kan ik niet iedereen persoonlijk bericht terug doen, maar daar wil ik dan deze blog voor gebruiken.
Bij de vorige blog heb ik in een latere sessie nog foto's kunnen plaatsen.
Als je ze nog niet gezien hebt is het misschien leuk om er nog een blik op te werpen.
De dames in mooie kleding horen bij het tweede blog, maar het was me niet mogelijk deze foto's daarin te verwerken...sorry.
Voor nu weer heel hartelijke groet en ik hoop tot gauw!
Ps de foto's komen zo snel mogelijk, sorry, het network kan hier niet zoveel tegelijk aan...
Liefs Petra
-
08 April 2014 - 21:30
Theo En Annegreet:
Petra, wat een mooi en dankbaar werk toch he?! Mooi om je zo te kunnen volgen.
Liefs Theo en Annegreet -
08 April 2014 - 21:53
Jeannette Prins:
Wat mooi weer om te lezen. Geweldig Petra, wat jij en al die andere mensen op het schip doen. -
08 April 2014 - 21:58
Jenny:
Petra,
Ik heb weer genoten van je verslag. Wat heerlijk om dit allemaal mee te mogen maken. Jij bent een gezegend mens! -
09 April 2014 - 00:40
Gert:
Hè zus van ons,
Volgens mij geniet je weer met volle teugen van je werk in Congo.
Wat mooi dat je daar zoveel voor die mensen kunt betekenen.
Kan me goed voorstellen dat ze jullie erg dankbaar zijn.
Geniet er nog even van en succes met je ( goede ) werk daar.
Liefs Gert & Jacolien. -
09 April 2014 - 01:01
Carla & Willemijn:
Nachtdienst 9 april. Fijn om je berichten te lezen. Wat een andere wereld daar dan onze wereld hier. Fascinerend! We wensen je nog mooie dagen/weken en zien je hier tzt weer terug.
Hartelijke groet, Annemiek, Carla en Willemijn -
09 April 2014 - 11:08
Annelies:
Hoi Petra,
Mooie berichten weer te lezen! Je geniet zo we lezen, fijn dit mooie werk te doen.
Inderdaad vliegt de tijd al weer hopelijk heb je nog fijne weken met elkaar!
Liefs Johan Annelies en kids. -
10 April 2014 - 00:48
Annelies:
Ha, die Petra, wat een prachtige verhalen weer. En fijn dat je ons zo op de hoogte houdt! Vind het super om je te volgen hoor! Prachtig werk doen jullie daar! Geniet nog maar even. De tijd vliegt zo voorbij! Lieve groet Annelies -
10 April 2014 - 00:49
Annelies:
Ha, die Petra, wat een prachtige verhalen weer. En fijn dat je ons zo op de hoogte houdt! Vind het super om je te volgen hoor! Prachtig werk doen jullie daar! Geniet nog maar even. De tijd vliegt zo voorbij! Lieve groet Annelies -
10 April 2014 - 00:52
Annelies:
Sorry, per ongeluk 2 x geplaatst! -
10 April 2014 - 14:53
Feikje:
Hoi Petra,
Elke keer geniet ik weer van je verslag. De manier waarop je het schrijft laat zien dat je daar met hart en ziel de mensen helpt. Mooi! Ik hoop dat je in de resterende tijd nog veel goede zorg kunt verrichten. Wat zullen deze mensen blij met jou zijn.
Groet, Feikje -
10 April 2014 - 14:56
Marijke Van Santen-Snoek:
Hoi Petra,
Wat geweldig om daar te zijn! Wat kunnen wij leren van de blijdschap van de mensen daar!
Wij zijn toch maar een zeurderig volkje...We hebben (bijna)alles en toch maar mopperen op het weer b.v. of omdat we geen parkeerplek kunnen vinden....enz.
Geniet ervan, het is zo weer tijd om naar huis te komen.
Liefs
Marijke -
18 April 2014 - 01:33
Els:
Hallo Petra,
Wat een heerlijk gevoel heb je gekregen na de operatie van Vincent. En het geluk dat je mocht delen met de Moeder toen je haar het kind na de ingreep kon geven.
Vandaag ben je jarig, van harte gefeliciteerd en ik hoop dat je op deze dag ook een paar medemensen gelukkig kan maken met jouw hulp. Wat zal dat een bijzonder cadeau op deze verjaardag voor je zijn. Asje wil ik langs deze weg ook gelukwensen en ik hoop dat jullie elkaar weer snel terug zien. Een goede tijd nog, liefs Els.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
